Kodeks karny z roku 1997 (dalej: Kodeks) w paragrafie 2 swego art. 280 wprowadził kwalifikowaną (karaną surowiej) postać rozboju. (https://adwokat-kaliszewski.pl/prawo-karne/)
Zbrodniczy rozbój
Jest to najpoważniejszy typ przestępstwa skierowanego przeciwko mieniu, bowiem jedynie on stanowi zbrodnię (zagrożenie karą co najmniej 3 lat pozbawienia wolności). Istotą tego rodzaju rozboju jest posłużenie się przez sprawcę bronią palną, nożem lub też „innym niebezpiecznym przedmiotem”. By przyjąć „posłużenie się” bronią palną nie jest konieczne oddanie z niej strzału, gdyż „posłużenie się” ma szerszy zakres znaczeniowy niż „użycie”, o którym mówi art. 159 Kodeksu. Nie jest konieczne. by w broni znajdował się nabój ani by broń była sprawna. Jednakże niezbędne jest nie samo posiadanie, lecz przynajmniej demonstrowanie broni bądź innego przedmiotu niebezpiecznego ofierze, by wzbudzić w niej strach przed wyrządzeniem krzywdy, a co za tym idzie przełamać jej opór i dokonać zaboru jej mienia. Nóż czy np. kastet albo nunczako nie musi być „gotowy do akcji”, wystarczy zademonstrowanie np. złożonego noża lub nunczako w torbie. Podobnie wystarczy że sprawca demonstruje przedmiot niebezpieczny swej ofierze jedynie przez moment, nie jest konieczne wykorzystywanie tegoż przedmiotu przez cały czy większość czasu trwania czynu zabronionego.
Przestępcza pomysłowość
Brak jest w ustawodawstwie jakiegoś „wyliczenia” czy katalogu niebezpiecznych przedmiotów. Takie wyliczenie jest nieprzydatne, stąd zastosowano pojęcie zbiorcze, które treścią wypełnia orzecznictwo. Dominuje pogląd, że o niebezpieczności danej rzeczy decydują jej obiektywne właściwości, nie zaś sposób posłużenia się nią przez sprawcę. Samo ujęcie w ustawie obok siebie broni palnej, noża i „innego przedmiotu niebezpiecznego” wskazuje na zamierzenie ustawodawcy wskazania podobieństwa tej ostatniej klasy przedmiotów do dwóch poprzednich jeśli chodzi o naturalne i obiektywne niebezpieczne cechy rzeczy (przerwanie ciągłości tkanek, doprowadzenie do dużego upływu krwi itp.). Nie jest wymagane jednak konstrukcyjne czy wizualne podobieństwo do noża lub broni palnej. Wobec tego pod rządami Kodeksu z 1997 roku nie można uznać za przedmioty niebezpieczne rzeczy użytych w sposób grożący życiu albo zdrowiu ludzkiemu, nie mających zaś immanentnie cech zagrażających tymże dobrom, zwłaszcza rzeczy codziennego użytku – rzeczy ze swej natury bezpiecznych (np. gałąź, łopata, gryf sztangi, rura stalowa, deska). Jednakże otwiera się tu pole do kwalifikacji czynu jako popełnionego w inny sposób, który bezpośrednio zagroził życiu ludzkiemu. Za przedmiot niebezpieczny są oczywiście uznawane przez sądy noże czy kastety „ucharakteryzowane” np. na pamiątki lub pałki udające kije baseballowe. Deklaracje sprawcy nie mają tu większego znaczenia, podobnie jak przy „dopalaczach” czyli designer drugs.
Przy współpracy z: Adwokat w Łodzi – Michał Kaliszewski